Öncelikle merhaba!
Bugün pazartesi, yeni yaşımın ilk haftası ve bugün benim hayatımın en sinir bozucu günlerinden biri.
Pazartesi sendromunu hemn hemen herkes yaşamıştır belki; ama bu pazartesi benim için sendromdan daha çok bir depresyon başlangıcı sayılabilirdi.
Bayanlar bilirler; sabahları kıyafet bulmak, beğenmek ve kendine yakıştırmak zordur. Eğer kilo aldıysanız bu durum daha çapraşık bir hal alıyor elbet. Ben bugün bunu yaşayarak öğrendim. 3 rakamdan oluşan sayılara ulaşmaktan korkuyordum, ama bugün basküle ilk adımımı attığımda, ibrenin hızla 3 haneli sayılara tırmandığını görünce "yan gelip yatma" olayının sadece kavun ve karpuzda makbul sayıldığını test ettim, onayladım. Ben alenen “balık eti” olmaktan bir balina cinsine dönüşmeye terfi etmiş bir bayandım artık. Açıkcası bundan hiç mutlu olmadım. Sinirlendim, köpürdüm, ağladım… 25. Yaşımda kendime daha çok içime sinen bir fiziksel görünüş armağan etmeye karar verdim. Yarın pazartesi değil, yarın benim için diyete başlama günü de değil. Yarın benim kendimi açlık kampına çekme günüm de değil. Yarın, kendime adil davranmaya başlayacağım gün. Bunun için mutluyum. J
Bu blog, benim kendimle yüzleşme alanım. Bu blogda kendime ettiğim haksızlığı yüzüme vurup kendime adil davranırken yazdıklarımdan destek ve yardım almak istiyorum.
Eğer burayı okuyorsanız, teşekkür ederim ziyaretiniz için. Umarım hayatınız boyunca önce kendinize karşı adil olursunuz.
Sevgiler. J
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder